Stierengevecht of Dolfijnen??

We spreken een Nederlander die ons zeer overtuigd vertelt over het spotten van Dolfijnen bij Tarifa, het meest Zuidelijke puntje van Spanje dat we ons kunnen bedenken. Het zijn een hoop km’s rijden, maar omdat het zo’n grote wens van Lola is en de kans op het zien van Dolfijnen daar vrijwel 100% is (met terugkom garantie als je ze niet ziet), zetten we koers richting Tarifa.

Om daar te komen, rijden we via Jerez de la Frontera, de Sherryregio van Spanje. Voor wie ooit interesse heeft: je kunt hier ruim 16 Sherrybodega’s bezoeken. Andalucia is trots op zijn Sherry’s en het is interessant om er in de gidsen wat over te lezen. Daarnaast is Jerez ook een belangrijk Flamengo centrum. Maar….wij laten het op deze reis links van ons liggen (twijfel rechts aanhouden) ,en rijden door nabij de stad Cadiz, waar we een camping aan het strand vinden.

In de avond gaan we naar een voorstadje van Cadiz, waar een ‘Arena de Torres’ is. We hebben geluk, er is een kleine expositie waardoor de poort naar de Arena openstaat en wij even naar binnen glippen. Het oogt voor ons als een simpele Arena, die lekker kitscherig versierd is met rode en groene tierelantijntjes. Later lezen we dat dit toch een van de groteren Arena’s van Spanje is.
We zien dat er een dag later een werkelijk stierengevecht is en dat brengt een discussie in camper Aadje op gang. Lola wil er graag naar toe, Jaap krijgt na het zien van een filmpje enige twijfels. Mama hoeft er niet eens over na te denken om er naar toe te gaan. Uiteindelijk krijgt het zien van Dolfijnen toch voorrang op het zien van een stierengevecht!!

We vervolgen onze reis naar Tarifa, in de camper Aadje is het zien van Dolfijnen, Walvissen en misschien wel Orka’s onderwerp van gesprek;. hier hebben we echt zin in!! Hoe verder we naar het zuiden rijden, hoe sterker de wind wordt. We lezen dat dit gedeelte van Andalusië bekend staat om zijn krachtige wind. We passeren één van Spanjes grootste windmolen parken en we snappen direct waarom deze hier staat. Het is spannend in de camper, de wind laat de camper flink dansen en we zijn blij als we regelmatig andere campers zien rijden.

De kust ten Zuiden van Cadiz tot aan Tarifa is de ‘Costa de la Luz’, ofwel, de kust van het licht. Het woelige water met de voortdurende wind, maakt dit een Surfers Paradise. Wij leggen aan op een camping nabij een van deze strandjes.
Als we naar het strandje willen gaan, zien we code rood wapperen in de lucht. Het echte strand bereiken we niet eens….voordat we daar überhaupt zijn, zijn we al dusdanig gezandstraald, dat we omkeren.

Ik ga met de camping bus naar het stadje Tarifa, om informatie in te winnen over het Dolfijnen spotten. En daar kom ik heel teleurgesteld van terug….het waait dusdanig hard, dat er geen boten uitvaren, vandaag niet, morgen niet, de hele week niet. En dat terwijl er gisteren nog wel excursies zijn geweest, heeeeel zuur…..

Zijn wij continue bezig met de vreselijke wind die om onze oren woelt, en onze spullen in veiligheid te behouden, zien we de andere campinggasten, die veelal slapen in de Quecha tentjes, relaxed rondlopen en zich niets aantrekken van de snoeiharde wind. Wij verwonderen ons erover dat er niets over de camping rondvliegt, raampjes van campers en caravans die maximaal open staan, waslijntjes die volhangen en spullen die overal rondslingeren.

De aangename sfeer in Tarifa, met gezellige terrasjes, winkeltjes met Marokkaanse invloeden, biedt enige troost. Maar we balen flink, al die kilometers die we hebben gereden om hier te komen. Ik zie op zaterdag nog een boot naar Afrika vertrekken, maar als we een dag later met zijn allen even naar het stadje Tarifa gaan, vaart zelfs de boot naar Marokko niet!! Wel zien we de contouren van Afrika, een mooi momentje op deze woelige en winderige dag. Voor Lola staat het vast: zij wil naar Afrika!!